ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿರುವ ಬರವಣಿಗೆ ಎಂಬ ನೋವನ್ನು ಅಥವಾ ದೂರನ್ನು ನಲವತ್ತು ದಾಟಿರುವ ನೀವು ನಾವೆಲ್ಲ ಇಂದು ಸಹಜವಾಗಿ ಹೇಳಬಹುದೇನೊ…ಓದು ಜ್ಜಾನಕ್ಕೆ “ಮೂಲ” ಎಂಬಂತೆ ಬರವಣಿಗೆ ಎಂಬುದು ಪಡೆದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಗಟ್ಟಿ ಮಾಡಲು ಬೇಕಾಗಿರುವ “ಬಲ” ಎನ್ನಬಹುದು.
ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ಪತ್ರ ಬರೆಯುವ ಅಭ್ಯಾಸಗಳಿದ್ದವು. ನಾವು ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಪೋಸ್ಟ್ ಕಾರ್ಡ್ ಕೊಂಡು ಅದರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ನಂಟರಿಗೆ, ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ಪತ್ರ ಬರೆದ ಉದಾಹರಣೆಗಳಿವೆ. ಅಲ್ಲದೆ ಕನ್ನಡ, ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಹಾಗೂ ಹಿಂದಿ ಪಾಠಗಳ ವ್ಯಾಕರಣದಲ್ಲಿ ಪತ್ರ ಬರೆಯುವ ಅಭ್ಯಾಸವೂ ಇತ್ತು ಹಾಗೂ ಪ್ರತಿ ವಾರ್ಷಿಕ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಪತ್ರ ಬರೆಯುವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಅಂತೂ ಖಚಿತವಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು.
ನಮ್ಮ ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಕರು ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ನಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆ ಶೈಲಿಯನ್ನು ನೋಡಿ ಕಾಗೆ ಕಾಲು, ಗುಬ್ಬಿ ಕಾಲುಗಳ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆ ಕೆಟ್ಟದ್ದಾಗಿದೆ ಎಂದು ಗದರಿದ್ದು ಇಂದಿಗೂ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹಲವರಿಗೆ ನೆನಪಿರಬಹುದು. ದುಂಡಾಗಿ, ಅಂದವಾಗಿ ನಮ್ಮ ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೆಂದು ನಾವು ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಷ್ಟ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ.
ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಜನರೇಷನ್ ಎಕ್ಸ್ ಹಾಗೂ ಮಿಲೇನಿಯಲ್ಸ್ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರುವ ಬಹು ಜನರು ಬರವಣಿಗೆಯ ಅದ್ಭುತ ಆನಂದವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿರುವುದು ಸತ್ಯ. ಅದರರ್ಥ ಇಂದಿನವರಿಗೆ ಅಥವಾ ನಮ್ಮ ನಂತರದವರಿಗೆ ಬರವಣಿಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದೇನಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅದರ ಪ್ರಮಾಣ ತೀವ್ರವಾಗಿ ನಮ್ಮ ನಂತರದ ಕಾಲದಿಂದ ಕುಸಿಯುತ್ತ ಬಂದಿರುವುದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ.
ಬರವಣಿಗೆ ಮುಖ್ಯವೇ?
ಇಂದು ಬರೆಯಲು ಕಂಪ್ಯೂಟರ್ ಗಳಿವೆ, ಕೀಪ್ಯಾಡ್ ಗಳಿವೆ. ಆನ್ಲೈನ್ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸರಿಯಾದ ಉತ್ತರ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವಂತಹ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿವೆ. ಹೀಗೆ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಮುಂದುವರೆದಂತೆ ಬರೆಯುವ ವಿಧಾನಗಳು ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ರೂಪ ಪಡೆದು ನಮ್ಮ ಕಚೇರಿ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಬರವಣಿಗೆ ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ಹಸ್ತಾಕ್ಷರ ಅಥವಾ ಸಹಿಗಳಿಗಾಗಷ್ಟೇ ಸೀಮಿತವಾದಂತಾಗಿದೆ.
ನಾರ್ವೆ ದೇಶದಲ್ಲಿರುವ ಸ್ಟಾವಂಜರ್ ಎಂಬ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯ ನಡೆಸಿದ ಒಂದು ಅಧ್ಯಯನವು, ಜೆನ್-ಜಿಯ 40% ರಷ್ಟು ಜನರು ಮೂಲಭೂತ ಕೈಬರಹ ಅಥವಾ ಬರವಣಿಗೆಯ ಮೂಲಕ ನಡೆಸಬಹುದಾದ ಸಂವಹನದಲ್ಲಿ ತೊಂದರೆಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದಾಗಿ ವರದಿ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆಂದು ತಿಳಿಸಿದೆ.
ಇನ್ನು, ಯುಎಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕರ್ಸಿವ್ ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನು ಅಭ್ಯಸಿಸುವುದನ್ನೂ ಕೂಡ ತೆಗೆದು ಹಾಕಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಬಂದಿದೆ. ಇದಿಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಶಿಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿರುವ ಫಿನ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್ ಸಹ ಈ ಬರವಣಿಗೆ ಶೈಲಿಯನ್ನು 2016 ರಿಂದಲೇ ಹಂತಹಂತವಾಗಿ ತೆಗೆದುಹಾಕಿದೆ ಎನ್ನಲಾಗಿದೆ.
ಬರೆಯುವುದು, ಕೈಬರಹ ಎಂಬುದು ಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು, ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ಶಿಸ್ತುಬದ್ಧವಾಗಿ, ವ್ಯವಸ್ಥಿತವಾಗಿ ಒಂದೆಡೆ ಆಯೋಜಿಸಲು ಅತ್ಯಂತ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎನ್ನಲಾಗಿದೆ.
ಮನೋವಿಜ್ಞಾನಿಗಳಾದ ಪ್ಯಾಮ್ ಮುಲ್ಲರ್ ಮತ್ತು ಡೇನಿಯಲ್ ಓಪನ್‌ಹೈಮರ್ ನೇತೃತ್ವದ ತಮ್ಡವೊಂದು ಕೈಬರಹಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಸಂಶೋಧನೆಯೊಂದನ್ನೇ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಆ ಪ್ರಕಾರ ಅವರು ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪ್‌ಗಳನ್ನು ಬಳಸುವವರಿಗಿಂತ ಕೈಯಿಂದ ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಪರಿಕಲ್ಪನಾತ್ಮಕ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮವಾಗಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಹಾಗೂ ಈ ಸಂಶೋಧನೆಯು ಸೈಕಲಾಜಿಕಲ್ ಸೈನ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದು ವಿಶೇಷ.
ಬರವಣಿಗೆ ಎಂಬುದು ಸ್ಮರಣಶಕ್ತಿ, ಏಕಾಗ್ರತೆ ಮತ್ತು ಯುವಜನರು ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೊಳಿಸಲು ಹೇಗೆ ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ ಎಂಬುದರ ಮೇಲೆಯೂ ಸಹ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಈ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಿದಾಗ ಬರವಣಿಗೆ ಎಂಬುದು ಮುಖ್ಯ ಕೌಶಲ್ಯ ಎಂಬುದು ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ.
ಸಹಸ್ರಾರು ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದಾದ ಕೌಶಲ್ಯ
ಕೈಬರಹ ಅಥವಾ ಬರವಣಿಗೆ ಎಂಬುದು ಇಂದು ನಿನ್ನೆಯದಲ್ಲ, ಇದಕ್ಕೆ ಸಹಸ್ರಾರು ವರ್ಷಗಳ ಇತಿಹಾಸವೇ ಇದೆ. ಮೆಸಪಟೋಮಿಯಾ ನಾಗರಿಕತೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದಿರುವ ಕೈಬರಹದ ಲಿಪಿಗಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ನವೋದ್ಯದ ಹಸ್ತಪ್ರತಿಗಳವರೆಗೆ ಬರವಣಿಗೆಯ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು.
ಆದರೆ, ಇಂದು ಬರವಣಿಗೆ ಅಥವಾ ಕೈಬರಹ ಎಂಬುದು ನಮ್ಮಿಂದ ದೂರವಾಗ್ತಿದೆ. ಮೊಬೈಲ್ ಗಳು 2000ರ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ಹಲವರು ಮೊಬೈಲ್ ಹೊಂದಿದ್ದರೂ ಸಹ ಇತರರ ನಂಬರ್ ಗಳನ್ನು ತಮ್ಮಲ್ಲಿದ್ದ ಚಿಕ್ಕ ಡೈರಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೈಬರಹದ ಮೂಲಕ ದಾಖಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಮನೆಗೆ ತರಬೇಕಾದ ದಿನಸಿ ಅಂಗಡಿಯ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಈಗ ಕಾಲ ಬದಲಾಗಿದೆ, ವಾಟ್ಸಾಪ್, ಮೊಬೈಲ್ ನಲ್ಲಿರುವ ನೋಟ್, ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳೆಲ್ಲ ನಮಗೆ ಅತೀವ ಅನುಕೂಲಕರವಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತಾದರೂ ನಮ್ಮ ಬರೆಯುವ ಕೌಶಲ್ಯಕ್ಕೆ ತಿಲಾಂಜಲಿ ಇಟ್ಟವು ಎಂಬುದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ.
ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಚಿನಾ ದೇಶದ ದೈನಂದಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮೀಕ್ಷಾ ಸಂಶೋಧನೆಯೊಂದು, ಆ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಇಂದಿನ ಯುವ ಪೀಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಶೇ. ನಾಲ್ಕರಷ್ಟು ಜನರು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕೈಬರಹವಿಲ್ಲದೆಯೇ ಜೀವನ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದು ಹೇಳಿದೆ.
ಇಂದು ಎಲ್ಲೆಡೆ ಸ್ಕ್ರೀನ್ ಮೇಲೆ ವ್ಯಯಿಸುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಸಾಧಾರಣ ವೃದ್ಧಿಯಾಗಿದೆ, ಪರಿಣಾಮ ಹಲವರು, ಬರೆಯುವುದು, ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವುದು ಹಾಗೂ ಇತರೆ ಕರಕುಶಲ ಕೌಶಲ್ಯಗಳಿಂದ ದೂರವಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಜರ್ನಲಿಂಗ್, ಪತ್ರಗಳನ್ನು ಬರೆಯುವುದು ಅಥವಾ ಕೈಯಿಂದ ಟಿಪ್ಪಣಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತಹ ಸರಳ ಅಭ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವವರನ್ನು ಕಂಡು ಜನರು ಅವರನ್ನು ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಹಾಗೂ ಅಯ್ಯೋ ನೀವಿನ್ನೂ ಅಪ್‌ಡೇಟ್‌ ಆಗಿಲ್ವಾ ಅಂತಾ ಹೀಯಾಳಿಸುವುದು ಬೇರೆ.
ಆದರೆ ಕೈಬರಹ ಎಂಬುದು ಮೆದುಳಿಗೂ ನೀಡುವಂತಹ ಒಂದು ವ್ಯಾಯಾಮ. ಮೆದುಳಿನ ಕಾರ್ಯ ಮತ್ತು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಶೀಲ ಸ್ಪಷ್ಟತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಅಗತ್ಯವಾದ ವ್ಯಾಯಾಮಗಳಲ್ಲಿ ಬರವಣಿಗೆ ಅಥವಾ ಕೈಬರಹ ಸಹ ಒಂದು ಎಂಬ ವಿಷಯ ಹಲವರಿಗೆ ಗೊತ್ತೇ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿರುವುದು ಅಥವಾ ಮರೆತಿರುವುದು ದುರದೃಷ್ಟಕರ.
ಇನ್ನೂ ಸಮಯ ಮೀರಿಲ್ಲ
ಆದರೆ ಉತ್ತಮ ವಿಷಯವೆಂದರೆ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಕಡೆ ಬರವಣಿಗೆ ಉಪಸ್ಥಿತವಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಬಹುದು. ಆದರೆ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದಂತೆ ನಾವೂ ಸಹ ಪಶ್ಚಿಮ ವಿಧಾನವನ್ನು ಬಳಸಲು ಮುಂದಾದರೆ ಅಚ್ಚರಿ ಇಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ನಾವು ಎಷ್ಟೇ ತಾಂತ್ರಿಕವಾಗಿ ಮುಂದುವರೆದರೂ ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಬರವಣಿಗೆಯ ಅಭ್ಯಾಸ ಮರೆಯದಂತೆ ಎಚ್ಚರವಹಿಸಿದರೆ ಸಾಕು.
ಅವರ ಮುಕ್ತ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನೀವು ಹಿಂದೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಅವರಿಗೂ ನಿಮ್ಮಂತೆಯೇ ಪತ್ರ ಬರೆಯುವುದನ್ನು, ಚಿಕ್ಕ ಪುಟ್ಟ ಭಾಷಣಗಳು ಬರೆಯುವುದನ್ನು, ದಿನಸಿ ಅಂಗಡಿಯ ಪಟ್ಟಿ ತಯಾರಿಸುವುದನ್ನು ಬರೆಯುವಂತೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿ. ದಿನಕ್ಕೆ ಕನಿಷ್ಠ ಎರಡು ಪುಟಗಳಷ್ಟಾದರೂ ಶುದ್ಧ ಬರಹ ಅಭ್ಯಸಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಲು ಉತ್ತೇಜಿಸಿ.